Η χώρα των ανέμων; Αιολικά πάρκα ή φωτοβολταϊκά

ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΛΟΡΔΟΥ

 

Η Κύπρος δεν είναι η χώρα των ανέμων. Η Κύπρος είναι η χώρα του ήλιου.

Παρατηρώ με απογοήτευση τις κινήσεις για εγκατάσταση αιολικών πάρκων σε οποιοδήποτε σημείο της Κύπρου, χωρίς καθαρές δημοσιευμένες μελέτες που να δείχνουν την αποδοτικότητά τους, με βάση τα μετεωρολογικά στοιχεία που έχουμε σχεδόν για έναν αιώνα ή ακόμα τα μετεωρολογικά στοιχεία των τελευταίων δύο δεκαετιών. Τα μετεωρολογικά στοιχεία δείχνουν τη μεγάλη μας ηλιοφάνεια, που μάλιστα με σχετική υπερβολή τη διαφημίζουμε στους τουρίστες σαν 340 μέρες το χρόνο. Δεν απέχει αυτό πολύ από την αλήθεια.

Η προσοχή μας έπρεπε να στραφεί στα φωτοβολταϊκά συστήματα γιατί:

• Μπορούν να εγκατασταθούν τόσο σε μικρούς όσο και σε μεγάλους χώρους – σχεδόν οπουδήποτε!
• Μπορούν να εξατομικευτούν για τις ανάγκες του κάθε ιδιώτη
• Μπορούν να συνδέονται με την Αρχή Ηλεκτρισμού βάσει σχεδίων και επιδοτήσεων που υπάρχουν (αλλά καταπονούνται από τους αρμόδιους!)
• Έχουν μακρά διάρκεια ζωής και απόσβεσης, μέχρι 30 χρόνια
• Έχουν μηδενική συντήρηση
• Δεν καταπονούν το περιβάλλον, ιδιαίτερα αν συνοδεύονται από τους σωστούς πολεοδομικούς κανονισμούς για την εγκατάσταση και εμφάνισή τους
• Η πρόοδος στην παραγωγή τους μειώνει συνεχώς το κόστος τους
• Προσφέρεται τόσο για μεγάλες επενδύσεις όσο και μικρές, ατομικές επενδύσεις από το κοινό

 

Αντίθετα τα αιολικά πάρκα:

• Βασίζονται για την απόδοσή τους σε ασταθείς ανέμους, που είναι εν πολλοίς ανεξακρίβωτοι και απρόβλεπτοι. Το σύνηθες και μεγάλης διάρκειας βαρομετρικό χαμηλό της Κύπρου μάς αποστερεί από σημαντικούς σταθερούς ανέμους
• Αποτελούν μιαν αφόρητη ασχήμια για το περιβάλλον, που το θέλουμε να παραμείνει παραδοσιακό για εμάς και τους ξένους
• Δημιουργούν εκνευριστικό συνεχή θόρυβο για τη γύρω περιοχή
• Επιβαρύνουν τη χλωρίδα και πανίδα, ιδίως τα πτηνά
• Χρειάζονται συντήρηση διαρκώς
• Η κάθε επένδυση εμπεριέχει μεγάλο κόστος και οι κίνδυνοι από τις αποσβέσεις τους είναι σημαντικοί
• Απαιτούνται μεγάλες υποδομές, που αποτελούν και αυτές επέμβαση στην περιοχή, π.χ. δρόμοι, δίοδοι, συνδέσεις καλωδίων υψηλής τάσης, κ.ο.κ.
• Απαιτούνται μεγάλες εκτάσεις γης, που είναι πολύτιμη σε μικρή χώρα
• Επιβαρύνουν μεμονωμένα και άδικα τις «άτυχες» κοινότητες που θα επιλεγούν
• Προσφέρονται μόνο για μεγάλες επενδύσεις, αποκλείοντας μικρούς επενδυτές και τη γενικότερη συμμετοχή του κοινού - δημιουργούν, δηλαδή, ολιγοπώλιο

 

Γενικά, στο δικό μου μυαλό είναι από χρόνια ξεκάθαρο ότι οι ανεμογεννήτριες δεν προσφέρονται για την Κύπρο στις πλείστες περιοχές, ενώ αντίθετα τα φωτοβολταϊκά προσφέρονται σχεδόν παντού.

Το συμπέρασμά μου είναι ότι η προσήλωση στις ανεμογεννήτριες είναι λανθασμένη και μάλλον έχω την εντύπωση ότι το κύριό τους προτέρημα για όσους τις προωθούν είναι οι επιδοτήσεις και, πολύ φοβάμαι, «οι προμήθειες» για τους επίσημα και ανεπίσημα μεσάζοντες. 

Η Κύπρος μικραίνει δυστυχώς σαν χώρα με πολιτισμό, παράδοση και σεβασμό, αλλά μεγαλώνει σαν χώρα μίζας, εκμετάλλευσης και διαφθοράς. Αυτά ο κοινός πολίτης τα βλέπει καθημερινά, είτε αφορούν τριπλές συντάξεις ή δημόσιους μισθούς και ωφελήματα ή φυσικό αέριο ή αναπτύξεις γκόλφ κ.ο.κ.

Η διαφθορά και οι μίζες βεβαίως αρχίζουν πάντα με έντεχνες δημοσιεύσεις για τις καλύτερες προθέσεις αυτών που προωθούν τέτοια ‘μεγάλα’ έργα ή προγράμματα, δηλαδή: «είναι δικαιότερο, θα βελτιώσει τη ζωή μας, θα χαμηλώσει το κόστος, κ.ο.κ.». Η επιδίωξη είναι βέβαια το παράλογο, άδικο κέρδος των λίγων σε βάρος των πολλών, δηλαδή εις βάρος του τόπου. 

Το κόστος ηλεκτρισμού στην Κύπρο είναι εξωπραγματικό και φθείρει την ανταγωνιστικότητά μας. Το θέμα της ενέργειας (ανεμογεννήτριες ή φωτοβολταϊκά ή φυσικό αέριο κλπ) είναι τεράστιο θέμα, που θα καθορίσει το οικονομικό μέλλον της Κύπρου για δεκαετίες. Οφείλουμε να κινηθούμε ήρεμα, με περίσκεψη και μελέτη: να παγώσουμε τις βεβιασμένες κινήσεις, που μάλλον δείχνουν αλλότριους σκοπούς, και να αναθέσουμε σε ντόπιους και διεθνείς οίκους τη συνολική μελέτη του θέματος «Ενέργεια για την Κύπρο», που να δημοσιευθεί, να συζητηθεί για όσο χρόνο χρειάζεται, και με βάση τα συμπεράσματα να ληφθούν αποφάσεις. 

Η Κύπρος (που είμαστε όλοι εμείς) πρέπει να σταματήσει, να επανεξετάσει και να ξανασκεφθεί πού πάει. Όπως πάει και χωρίς αλλαγή, γίνεται τόπος που ένας θέλει να εγκαταλείψει. 

Πηγή άρθρου

www.sigmalive.com/simerini/analiseis/other/345357