Σελίδες

Ο μύθος του θαύματος της πράσινης ενέργειας στη Δανία

"Η Αιολική ενέργεια δεν μειώνει τις εκπομπές CO2, επιβαρύνει περισσότερο τους καταναλωτές ενώ καταργεί περισσότερες θέσεις εργασίας από εκείνες που δημιουργεί"

Απόσπασμα από ένα άρθρο με σχόλια του Michael Trebilcock

Eίναι σημαντικό να κατανοήσουμε γιατί η κυβέρνηση της Δανίας, , είναι ευαίσθητη στις κριτικές που γίνονται σχετικά με την αιολική ενέργεια. Η Δανία είναι η πατρίδα των ανεμογεννητριών Vestas, ο μεγαλύτερος κατασκευαστής αιολικών τουρμπίνων του κόσμου, με 20.000 υπαλλήλους και μερίδιο αγοράς μεταξύ 20% και 25%. Δεδομένου ότι η αγορά για τους στροβίλους της τόσο στη Δανία όσο και στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες βαδίζουν προς κορεσμό, επιδιώκει να εξαγάγει την εμπειρία της σε όλο τον κόσμο. Προς το σκοπό αυτό, διεξήγαγε πρόσφατα, μία παγκόσμια διαφημιστική καμπάνια πολλών εκατομμυριων δολαρίων με το σύνθημα, "Πίστεψε στον αέρα", υποστηρίζοντας ότι η Δανία έχει λύσει το πρόβλημα της ρυπογόνου ηλεκτρικής ενέργειας μέσω της αιολικής ενέργειας.
Αναλυτικότερα:

Πρώτον, όλα τα επίσημα δανέζικα στοιχεία , οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η αιολική ενέργεια στη Δανία, δεν έχει τελικά μειώσει τις εκπομπές CO2 . Αποτελεί ένα τεράστιο λάθος των Δανών με σοβαρές οικονομικές επιπτώσεις χωρίς να έχει αυξήσει τις θέσεις εργασίας.
Δεύτερον, μπορεί να ισχυρίζονται οι Δανοί ( μέσω του κ. Pedersen) ότι όλες οι μορφές παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας απαιτούν back-ups, και ότι η αιολική ενέργεια δεν παρουσιάζει ιδιαίτερες ανάγκες από την άποψη αυτή. Οι περισσότερες ανεμογεννήτριες λειτουργούν σε περίπου 25% της ονομαστικής χωρητικότητας τους και απαιτούν σημαντική εφεδρική παραγωγή για το υπόλοιπο του χρόνου. Και λόγω του απρόβλεπτου χαρακτήρα τους (εξαιτίας της διακοπτόμενης συμπεριφοράς του ανέμου) απαιτούν συνεχώς back ups, ενώ οι συμβατικές μορφές παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας κατά κανόνα λειτουργούν στο 75% έως 95% της χρησιμοποίησης του παραγωγικού τους δυναμικού.
Τρίτον, σε απάντηση στη δήλωση μου ότι οι Δανοί καταναλωτές καταβάλλουν υπέρογκες τιμές ηλεκτρικής ενέργειας, o κ. Pedersen παραθέτει επιλεκτικά τιμές ηλεκτρικής ενέργειας σε μεσαίες βιομηχανίες στη Δανία, οι οποίες μάλιστα είναι κάτω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Στοιχεία όμως από τον Διεθνή Οργανισμό Ενέργειας δείχνει ότι το κόστος των κατοικιών ηλεκτρικής ενέργειας στη Δανία το 2007 ήταν σε US 34$ ανά κιλοβατώρα- KWh - το υψηλότερο στην Ευρώπη. Όλες οι συγκρίσεις περιλαμβάνουν φόρους, ώστε κάθε προσπάθεια των Δανών να αποδοθούν αυτές οι διαφορές με τους φόρους είναι μυστηριακές. Γνωρίζουμε επίσης ότι η προτεινόμενη "feed-in tariff " για την αιολική ενέργεια στο Οντάριο είναι διπλάσιο από το ισχύον επιτόκιο της ηλεκτρικής ενέργειας και θα κοστίσει σε εκατοντάδες καταναλωτές της πιο πολλά δολάρια κάθε χρόνο στους λογαριασμούς του ηλεκτρικού ρεύματος. Η Βασιλική Ακαδημία Μηχανικών στο Ηνωμένο Βασίλειο το 2004, εκτιμάται ότι το κόστος της αιολικής ενέργειας είναι δύο και μιάμιση φορά το κόστος των άλλων μορφών ενέργειας.
Τέταρτον, αμφισβητούν τον ισχυρισμό μου ότι η Δανία έχει ακόμη να κλείσει μια ενιαία μονάδα ορυκτών καυσίμων και απαιτεί 50% περισσότερο άνθρακα η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας για την κάλυψη των αναγκών της, εξαιτίας του απρόβλεπτου χαρακτήρα της αιολικής ενέργειας, και ότι η ρύπανση και οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα έχουν ουσιαστικά αυξηθεί (από 36 τοις εκατό % μόνο το 2006). Αυτοί οι ισχυρισμοί, είναι κυριολεκτικά αποσπάσματα από μια πρόσφατη λεπτομερή μελέτη του Tony Lodge, ενός έμπειρου συγγραφέα σχετικά με την ευρωπαϊκή ενεργειακή πολιτική. Ο εκπρόσωπος των Δανών, κ. Pedersen ισχυρίζεται ότι η Δανία έχει κλείσει αρκετές εγκαταστάσεις άνθρακα και του πετρελαίου που λειτουργούσαν κατά τα τελευταία 10 χρόνια. Ωστόσο, αυτός δεν αποκαλύπτει ότι η Δανία σε μεγάλο βαθμό εξαρτάται από 728 τοπικές μονάδες συμπαραγωγής ηλεκτρισμού και θερμότητας (CHP) οι οποίες εξαρτώνται αποκλειστικά από τα ορυκτά καύσιμα. Οι δε στατιστικές ενέργειας από τη δανέζικη Υπηρεσία Ενέργειας για το 2007, αναφέρουν ότι έχει καταγραφεί μεταξύ του 1994 και του 2007 μείωση της παραγωγής άνθρακα κατά 40% , ενώ η παραγωγή φυσικού αερίου αυξήθηκε κατά 203%! Ενώ οι υποστηρικτές της αιολικής ενέργειας συνεχίζουν να λένε ότι το 20% της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας της Δανίας, καλύπτεται από την αιολική ενέργεια, έχοντας όμως υποτιμήσει, για παράδειγμα, ότι το 2004, το 70% της Δανέζικης αιολικής ενέργειας ήταν εξαγόμενη στη Σουηδία, τη Νορβηγία και τη Γερμανία, κατά κανόνα σε σημαντική απώλεια, και ότι η αιολική ενέργεια αντιπροσώπευε μόνο το 6% της δανέζικης κατανάλωσης. Με τη σειρά της, η Δανία πραγματοποίησε για τις ανάγκες της, σημαντικές εισαγωγές σε ποσότητες υδροηλεκτρικής και πυρηνικής ενέργειας που παράχθηκαν στη Σουηδία, τη Γερμανία και τη Νορβηγία. Συνεπώς, κάθε λογική ανάγνωση αυτών των παραπάνω δεδομένων καθιστά απίθανο η Δανέζικη αιολική ενέργεια να έχει αντικαταστήσει σημαντικές ποσότητες από τα ορυκτά καύσιμα, στη παραγωγή ενέργειας. Ο βαθμός μείωσης των εκπομπών CO2 από τη παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας της Δανίας οφείλεται περισσότερο στην υδροηλεκτρική ενέργεια και στις εισαγωγές πυρηνικής, παρά στην αιολική ενέργεια.

Μεταφορά της εμπειρίας της Δανίας σε ένα πλαίσιο Οντάριο, το 2008, το 75% της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας του Οντάριο παρήχθη από μηδενική κατανάλωση άνθρακα υδροηλεκτρική ενέργεια και η πυρηνική παραγωγή (σε αντίθεση με τη Δανία), και περίπου το 15% από την καύση άνθρακα. Στο πλαίσιο αυτό, η αιολική ενέργεια είναι πιθανό να εκτοπίσει το χαμηλότερου κόστους άνθρακα, βάση μονάδων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, ή θα πρέπει να προγραμματίζεται με αυτό και να πωλούνται στις ΗΠΑ με ζημία, αφήνοντας τελικά τους κατοίκους του Οντάριο να επιβαρυνθούν με τη διαφορά.
Οι επόμενοι αναγνώστες όταν δουν μια διαφήμιση από την εταιρεία Vestas καλώντας τους να υιοθετήσουν το μήνυμα «Πίστεψε στον αέρα », θα πρέπει να αναρωτηθούν: Αν η αιολική ενέργεια δεν έχει σημαντικές επιπτώσεις για το πρόβλημα που προσπαθούμε να λύσουμε (δηλαδή τη μείωση των εκπομπών CO2). Εάν η αιολική ενέργεια κοστίζει δύο έως τρεις φορές περισσότερο από τις συμβατικές πηγές ενέργειας. Εάν η αιολική ενέργεια καταργεί διπλάσιο αριθμό θέσεων εργασίας από εκείνο που δημιουργεί, μέσω του υψηλότερου κόστους της (με εξαίρεση τις χώρες καταγωγής των μεγάλων κατασκευαστών ανεμογεννητριών), τότε γιατί κάθε ορθά σκεπτόμενος άνθρωπος να δεχθεί αυτή τη πρόσκληση;
Financial Post «Δημοσιονομικές Post»

Ο Michael Trebilcock είναι Καθηγητής της Νομικής και Οικονομικών Επιστημών της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Τορόντο.

Πηγή άρθρου:
Financial Post – FP COMMENT
Καταχωρήθηκε: 11 Μαΐου, 2009, 7:30 pm από NP Editor
Climate change , wind power , Michael Trebilcock Η αλλαγή του κλίματος, η αιολική ενέργεια, Μιχαήλ Trebilcock

Δεν υπάρχουν σχόλια: