Mark Duchamp:Τα αιολικά πάρκα είναι περιττά

Τα αιολικά πάρκα είναι περιττά

Μετάφραση:  Λένα Νικολοπούλου

Ο ενθουσιασμός των πολιτικών για την αιολική καθώς και τις άλλες ανανεώσιμες πηγές ενέργειας δεν έχει ως βάση την αντικειμενική ανάλυση.

Εδώ δεν θα σταθούμε στις πολιτικές σκοπιμότητες ή την διαφθορά αλλά απλά θα εξηγήσουμε γιατί τα αιολικά πάρκα δεν προσφέρουν τίποτε.

Στις Δυτικές χώρες, η δημόσια πολιτική για την ενέργεια βασίζεται στο ακόλουθο θεμελιώδες αξίωμα: τα αιολικά πάρκα αποτελούν μια ώριμη τεχνολογία για την παραγωγή ενέργειας και είναι ανταγωνιστικά. Αν όμως είναι ανταγωνιστικά τότε γιατί απαιτούν πανάκριβες επιδοτήσεις, είτε άμεσες είτε έμμεσες;

Η βιομηχανία των αιολικών πάρκων απαντά συστηματικά σε αυτό το ερώτημα υποδεικνύοντας τα “εξωτερικό κόστος” της παραγωγής ενέργειας μέσω των ορυκτών καυσίμων. Συνοπτικά το εξωτερικό κόστος είναι η μόλυνση, το διοξείδιο του άνθρακα και η υπερθέρμανση του πλανήτη. Το λάθος αυτής της επιχειρηματολογίας είναι ότι τα εξωτερικό κόστος που επικαλούνται ισχύει στον ίδιο βαθμό και για τα αιολικά πάρκα, όπως θα προσπαθήσω να δείξω τώρα με μια εύκολα κατανοητή γλώσσα.

I) – Τα αιολικά πάρκα αναγκάζουν τις συμβατικές μονάδες παραγωγής ενέργειας να καταναλώνουν περισσότερα ορυκτά καύσιμα σε σχέση με τις Kwh που παράγουν.

Αποτελεί αδιαμφισβήτητο γεγονός το ότι οποιοσδήποτε οδηγεί στην πόλη όταν έχει κίνηση καταναλώνει αρκετά μεγαλύτερη ποσότητα καυσίμων από ότι θα κατανάλωνε στον αυτοκινητόδρομο. Υπάρχουν δύο λόγοι για αυτό:

-Ένας κινητήρας καταναλώνει πιο αποδοτικά το καύσιμο όταν τρέχει με την βέλτιστη ταχύτητα ταξιδιού. (περίπου 100 χλμ. ανά ώρα για τα περισσότερα αυτοκίνητα).
-Ένας κινητήρας καταναλώνει το καύσιμο με μικρότερη αποδοτικότητα και παράγει περισσότερα βλαβερά αέρια όταν επιταχύνει. Ποιος δεν έχει παρατηρήσει τον μπλε καπνό που βγαίνει από τις εξατμίσεις όταν τα αμάξια επιταχύνουν; (μαύρος καπνός στην περίπτωση απορυθμισμένων κινητήρων diesel.

Μέσα στην κίνηση της πόλης, τα αυτοκίνητα επιταχύνουν, σταματούν, επιταχύνουν ξανά, σταματούν ξανά και ούτω καθεξής. Αυτό προκαλεί μεγαλύτερη κατανάλωση καυσίμων και μεγαλύτερη μόλυνση. Σε αυτά πρέπει να προσθέσουμε και την άσκοπη κατανάλωση καυσίμων όταν τα αυτοκίνητα είναι σταματημένα σε φανάρια ή κολλημένα σε μποτιλιάρισμα.

Το ίδιο ισχύει με τα εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από ορυκτά καύσιμα: καταναλώνουν περισσότερο όταν επιταχύνουν και σταματούν συχνά. H ουσία του θέματος είναι ότι τα αιολικά πάρκα αναγκάζουν αυτά τα εργοστάσια να λειτουργούν κατ’ αυτόν τον τρόπο.

Ορίστε το πως:

Α) – Όταν ο αέρας φυσά, τα εργοστάσια παραγωγής ενέργειας ορυκτών καυσίμων (Ε.Π.Ε.Ο.Κ) πρέπει να μειώσουν την παραγωγή τους καθώς ο ηλεκτρισμός που παράγεται από αιολικά πάρκα έχει προτεραιότητα στο δίκτυο. Καθώς δεν υπάρχουν αρκετά μεγάλες μπαταρίες να απορροφούν την ενέργεια που παράγεται όταν αυτή είναι μεγαλύτερη της ζήτησης, τα (Ε.Π.Ε.Ο.Κ) συγκρατούνται ώστε να χαμηλώσουν τα επίπεδα παραγωγής. Αυτό είναι απαραίτητο για να διατηρηθεί η απαιτούμενη συχνότητα των 50Hz στο εθνικό δίκτυο, σε περίπτωση αποτυχίας θα υπήρχαν καταστροφικά μπλακ-άουτ, κάτι που δεν μπορεί να ανεχτεί μια σύγχρονη οικονομία. Η βέλτιστη απόδοση των Ε.Π.Ε.Ο.Κ επιτυγχάνεται όταν λειτουργούν στο 95% περίπου της δυνατότητας τους, η συγκράτηση αυτή τα αναγκάζει να καταναλώνουν περισσότερα καύσιμα, να παράγουν περισσότερο διοξείδιο του άνθρακα και να μολύνουν περισσότερο για κάθε Kwh που παράγεται

B) – Αντιστρόφως, κάθε φορά που μειώνεται η ταχύτητα του αέρα, προσωρινά η όχι, τα Ε.Π.Ε.Ο.Κ πρέπει να αυξήσουν την παραγωγή τους γρήγορα για την αποφυγή μπλακ-άουτ. Αυτή η αύξηση είναι ανάλογη με την επιτάχυνση ενός αυτοκινήτου στο ότι καταναλώνει καύσιμα χωρίς αποτέλεσμα και εκπέμπει περισσότερους ρύπους. Καθώς αυτές οι αυξομειώσεις συμβαίνουν συχνά κατά την διάρκεια μιας μέρας λόγω της υψηλής μεταβλητότητας των ανέμων, η κατανάλωση καυσίμων, οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα και οι ρύποι αυξάνονται κατά πολύ για κάθε Kwh που παράγεται από τα Ε.Π.Ε.Ο.Κ και υπεύθυνα είναι τα αιολικά πάρκα.

Γ) – Τέλος, όταν ένα Ε.Π.Ε.Ο.Κ αναγκαστεί να διακόψει εντελώς την παροχή ενέργειας επειδή μια αυξημένη ποσότητα ηλεκτρισμού που έχει παραχθεί αιολικά εισρέει στο δίκτυο, πρέπει να διατηρήσει την περιστροφή των στροβίλων σε κατάσταση αναμονής, καταναλώνοντας καύσιμα και εκπέμποντας ρύπους αλλά δίχως να παράγει ηλεκτρισμό. Αυτό είναι απαραίτητο επειδή ο αέρας είναι απρόβλεπτος, έτσι τα εργοστάσια ενέργειας θα χρειαστεί να αυξήσουν ξανά την παραγωγή εν ριπή οφθαλμού όταν μειωθεί η ταχύτητα του ανέμου.

Τα εργοστάσια που λειτουργούν με λιγνίτη απαιτούν αρκετές ώρες ώστε να μπορέσουν να παράγουν ενέργεια άν ήταν κλειστά. Οι εγκαταστάσεις με αεριοστρόβιλους κλειστού κυκλώματος (CCGT) ανταποκρίνονται πιο γρήγορα αλλά και πάλι όχι άμεσα. Τα πυρηνικά εργοστάσια δεν μπορούν να αυξήσουν την παραγωγή τους γρήγορα. Τα υδροηλεκτρικά μπορούν, αλλά κρατούνται σε εφεδρεία σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης (π.χ.σε περίπτωση διακοπής λειτουργίας Ε.Π.Ε.Ο.Κ λόγω βλάβης). Υπάρχουν εγκαταστάσεις με αεριοστρόβιλους ανοικτού κυκλώματος (OCGT) που να μπορούν να αυξάνουν ραγδαία την παραγωγή και τα οποία έχουν αυξημένο κόστος λειτουργίας αλλά και αυτά είτε είναι σε εφεδρεία όπως τα υδροηλεκτρικά είτε χρησιμοποιούνται μόνο για αυξημένα φορτία, δηλαδή για τις ώρες της ημέρας που η ενεργειακή ζήτηση βρίσκεται στο απόγειό της. Υπό αυτές τις συνθήκες, ένα πλήθος μονάδων λιγνίτη ή Τ.Α.Κ.Κ πρέπει να παραμένουν σε κατάσταση αναμονής όταν φυσά αέρας, σε περίπτωση που κοπάσει απότομα.

Τα Α,Β και Γ προκαλούν άσκοπη κατανάλωση καυσίμων. Αυτή είναι αποτέλεσμα της ύπαρξης των αιολικών πάρκων των οποίων η “μη-παραδοτέα” (ανεξέλεγκτη) παραγωγή πρέπει να “εξισορροπείται”, ή να “υποστηρίζεται”, από κατανεμόμενα Ε.Π.Ε.Ο.Κ.

Όσο υψηλότερη είναι η εγκατεστημένη ισχύς των αιολικών πάρκων σε μία χώρα, τόσο υψηλότερος πρέπει να είναι ο αριθμός των Ε.Π.Ε.Ο.Κ που θα πρέπει να λειτουργούν εφεδρικά όταν φυσά ο άνεμος, εξισορροπώντας έτσι την ασταθή παραγωγή των αιολικών πάρκων – και τόσο περισσότερα καύσιμα καταναλώνονται άσκοπα.

Ένα παράδειγμα θα βοηθήσει στην κατανόηση τους περιορισμούς της ηλεκτρικής παραγωγής.

Φανταστείτε πως μια χώρα έχει 20.000 MW εγκατεστημένης αιολικής ισχύος. 

Φανταστείτε πως, μία μέρα με έντονο αέρα, αυτά τα αιολικά παράγουν στο 95% της δυναμικότητας τους, δηλαδή 19.000 MW (πάντα θα υπάρχουν ανεμογεννήτριες που χρήζουν επιδιόρθωσης).

Τώρα φανταστείτε πως ο άνεμος μειώνεται απότομα, και μέσα σε δύο ώρες μόνο τα 10.000 MW χρησιμοποιούνται στην πράξη. Εφόσον όλα ισχύουν, όπως για παράδειγμα η ζήτηση ηλεκτρικού, ο διαχειριστής του δικτύου θα πρέπει να ενισχύσει το δίκτυο με 9.000 MW. Αν εκείνη την στιγμή δε διαθέτει περίπου μια ντουζίνα Ε.Π.Ε.Ο.Κ που να στροβιλίζουν σε κατάσταση αναμονής, δε θα μπορέσει να αποφύγει ένα μπλακ-άουτ, ή τουλάχιστον ένα βύθισμα (όταν ή παροχή ηλεκτρικού διακόπτεται σε ορισμένους πελάτες, κυρίως βιομηχανίες που καταναλώνουν πολύ ηλεκτρισμό). Βυθίσματα έχουν ήδη συμβεί σε Καλιφόρνια και Ισπανία, καθώς και ένα μπλακ-άουτ στην Γερμανία. Αν και δεν κατηγορήθηκαν επισήμως τα αιολικά πάρκα για αυτές τις δαπανηρές αναταραχές (χάριν πολιτικής ορθότητας), διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο.

Ανακεφαλαίωση: Καταναλώνονται επιπρόσθετα καύσιμα για την υποστήριξή της αιολικής ενέργειας.

Καταναλώνονται περισσότερα καύσιμα από τα Ε.Π.Ε.Ο.Κ που στροβιλίζουν σε κατάσταση αναμονής, αντισταθμίζοντας τον κίνδυνο εξασθένισης του ανέμου.

Καταναλώνονται περισσότερα καύσιμα ανά Kwh που παράγεται όταν τα Ε.Π.Ε.Ο.Κ αυξάνουν την παραγωγή κάθε φορά που ο άνεμος κοπάζει.

Καταναλώνονται περισσότερα καύσιμα ανά Kwh όταν τα Ε.Π.Ε.Ο.Κ αναγκάζονται να μειώσουν την παραγωγή λειτουργώντας έτσι με χαμηλότερη απόδοση όταν φυσά άνεμος.

Συνολικά υπάρχουν σημαντικές υποψίες ότι τα αιολικά πάρκα δεν εξοικονομούν σχεδόν τίποτε (αν εξοικονομούν κάτι) σε καύσιμα, μόλυνση, και διοξείδιο του άνθρακα όταν ληφθούν υπόψη τα ζημιογόνα αποτελέσματα της λειτουργίας των Ε.Π.Ε.Ο.Κ. Και όμως τα εργοστάσια αυτά είναι απαραίτητα για την υποστήριξή της αιολικής ενέργειας: χωρίς αυτά θα υπήρχαν μπλακ-άουτ κάθε φορά που άλλαζε ταχύτητα ο άνεμος, διότι η συχνότητα του ηλεκτρικού ρεύματος στο δίκτυο πρέπει να παραμένει σταθερή στα 50Hz. Για να επιτευχθεί αυτό, ο διαχειριστής του δικτύου πρέπει να εξισορροπεί την προσφορά με την ζήτηση ανά πάσα στιγμή, με τις προσωρινές διαφοροποιήσεις στην συχνότητα του δικτύου να μην υπερβαίνουν το 1%.

Έχουν δημοσιευτεί αρκετές μελέτες, καθώς και ένα βιβλίο πάνω σε αυτό το ζήτημα, θίγοντας μερικά από τα θέματα που ετέθησαν παραπάνω.

«Τα κρυμμένα κόστη κατανάλωσης καυσίμων του αιολικά παραγόμενου ηλεκτρισμού» – K. de Groot & C. le Pair

“The hidden fuel costs of wind generated electricity” – K. de Groot & C. le Pair http://www.epaw.org/documents.php?lang=en&article=backup7

«Επιχορήγηση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα μέσω αιολικής ενέργειας – η υπέρτατη ειρωνεία» – Kent Hawkins

“Subsidizing CO2 emissions via windpower – the ultimate irony” – Kent Hawkins http://www.epaw.org/documents.php?lang=en&article=backup4

Ινστιτούτο Μηχανικών και Ναυπηγών Σκωτίας

Institution of Engineers and Shipbuilders in Scotland http://www.epaw.org/documents.php?lang=en&article=backup3

Αιολική Ενέργεια Σημαντικές Ερωτήσεις και Απαντήσεις

Wind Power Important Questions And Answers http://www.epaw.org/documents.php?lang=en&article=backup1

Υπάρχουν περισσότερες εργασίες και άρθρα που όλα θέτουν σημαντικά ερωτήματα, όλα να ζητούν μία ολοκληρωμένη μελέτη του τον μη-αποδεδειγμένο ισχυρισμό που λέει πως τα αιολικά πάρκα εξοικονομούν καύσιμα, ρύπους και διοξείδιο του άνθρακα. Δυστυχώς για τους φορολογούμενους, τους καταναλωτές, και τους γείτονες των αιολικών πάρκων, που ο κάθε ένας τους πληρώνει ακριβά την αναξιόπιστη αυτή ενέργεια, δεν έχει γίνει ποτέ μια τέτοια μελέτη. Μπορεί κανείς να επιχειρηματολογήσει πως τα αποτελέσματα θα ήταν ντροπιαστικά για εκείνες τις κυβερνήσεις που καταστρέφουν τόση γη για το τίποτε. Αυτή η έλλειψη διαφάνειας κάνει έναν αυξανόμενο αριθμό ανθρώπων να πιστεύουν πως τα αιολικά πάρκα είναι στην πραγματικότητα άχρηστα, και απλά ένα γρήγορο μέσο πλουτισμού ολίγων εις βάρος των πολλών.

Το διαδίκτυο βρίθει από προειδοποιήσεις ανεξάρτητων μηχανικών, οικονομολόγων και περιβαλλοντολόγων. Τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης όμως τις αγνοούν, έχοντας εδώ και καιρό εγκαταλείψει την ερευνητική δημοσιογραφία. Η πολιτική ορθότητα είναι πολύ πιο ικανοποιητική γι’ αυτούς, και ευκολότερο να ακολουθηθεί από την ηθική.

Ακολουθεί μια εργασία, την οποία έχει γράψει ένας συνταξιούχος Αυστραλός μηχανικός με 40ετή πείρα σε μεγάλη γκάμα ενεργειακών έργων σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένης της διοίκησης ενεργειακής έρευνας και ανάπτυξης καθώς και την παροχή συμβουλών πολιτικής στην την κυβέρνηση και την αντίποδα όχθη:

«Κόστος και Ποσότητα των Αερίων του Θερμοκηπίου που Αποφεύγονται από την Αιολική Παραγωγή» – Peter Lang

“Cost and Quantity of Greenhouse Gas Emissions Avoided by Wind Generation” – Peter Lang http://carbon-sense.com/wp-content/uploads/2009/02/wind-power.pdf

Η εργασία του καταλήγει: «Με την αιολική ενέργεια δεν αποφεύγει κανείς εκπομπή σημαντικών ποσοτήτων αερίων του θερμοκηπίου.» Άλλες χρήσιμες παρατηρήσεις:

«Επειδή η αιολική ενέργεια είναι μεταβλητή, αναξιόπιστη και δε μπορεί να απαιτηθεί άμεσα, ειδικά τις ώρες που η ζήτηση είναι στην ακμή της, η αιολική ενέργεια έχει μικρή αξία.»

«Επειδή ο αέρας δεν είναι κατά παραγγελία ειδικά τις ώρες αιχμής, το εγκατεστημένο δυναμικό αιολικής ισχύος δεν περιορίζει την ποσότητα των εγκατεστημένων συμβατικών μονάδων παραγωγής που απαιτούνται. Έτσι ο άνεμος δεν μπορεί να συνεισφέρει στην απόσβεση του επενδυμένου κεφαλαίου στις μονάδες παραγωγής. Ο άνεμος είναι απλά μια επιπρόσθετη επένδυση κεφαλαίου».

Με άλλα λόγια, τα διαλείποντα αιολικά πάρκα είναι περιττά σε μια αγορά στην οποία οι ανάγκες των καταναλωτών πρέπει να καλύπτονται άμεσα και με συνέπεια 24 ώρες τη μέρα και 365 μέρες τον χρόνο. Η υποστήριξη από τα Ε.Π.Ε.Ο.Κ. είναι αναγκαστική, και σε τελική ανάλυση θα ήταν φρονιμότερο να επιτρέπαμε σε αυτά τα εργοστάσια να λειτουργούν στο βέλτιστο της δυναμικότητας τους, αντί να καίνε περισσότερα καύσιμα και να μολύνουν άσκοπα λειτουργώντας μη-αποδοτικά για να εξισορροπούν την ασταθή παραγωγή των αιολικών πάρκων.

Η αλήθεια γίνεται ακόμα πιο άβολη όταν κάποιος αναλογιστεί τις παράπλευρες απώλειες που προκαλούν τα αιολικά πάρκα: βλάπτουν τον άνθρωπο, το περιβάλλον, το τοπίο, τον τουρισμό, την αξία των ακινήτων, τα πουλιά και τις νυχτερίδες, καθώς και την οικονομία (το τεράστιο κόστος των επιδοτήσεων στην πραγματικότητα καταστρέφει θέσεις εργασίας).

Και υπάρχουν και άλλα. Η κατασκευή και μόνο των περιττών αυτών αιολικών πάρκων προκαλεί κατανάλωση σημαντικών ποσοτήτων ορυκτών καυσίμων:

-όταν παράγεται ατσάλι για τους πύργους, υαλονήματα για τα πτερύγια, κτλ.

-όταν οι ανεμογεννήτριες μεταφέρονται με πλοία, φορτηγά και έπειτα συναρμολογούνται στην εκάστοτε περιοχή

-όταν αφαιρείται το χώμα, ανοίγονται νταμάρια, κατασκευάζονται δρόμοι και πλατφόρμες στα πολυάριθμα τοπία που βεβηλώνονται σε ολόκληρες περιοχές (50 αιολικά πάρκα των 30x2MW ανεμογεννητριών απαιτούνται για να παράγουν ηλεκτρισμό ίσο με εκείνον ενός μόνο εργοστάσιου παραγωγής που λειτουργεί με αέριο

- όταν γίνεται η παραγωγή του τσιμέντου για τις βάσεις με σκυρόδεμα των ανεμογεννητριών. Η παρασκευή ενός τόνου τσιμέντου απαιτεί την καύση περίπου ενός τόνου πετρελαίου ή το αντίστοιχο σε λιγνίτη ή αέριο. Κάθε βάση τουρμπίνας απαιτεί πάνω από 1.000 τόνους τσιμέντου ώστε να στερεωθεί σταθερά το ψηλό οικοδόμημα στο έδαφος, δηλαδή 1.000 τόνοι πετρελαίου πρέπει να καταναλωθούν για την εγκατάσταση κάθε ανεμογεννήτριας. Και θα χρειαστούν ολοκαίνουργιες βάσεις από σκυρόδεμα μετά από 15-25 χρόνια για την εγκατάσταση νέων ανεμογεννητριών όταν οι παλιές δεν θα είναι εκτός λειτουργίας

- όταν εγκαθίστανται χιλιάδες χιλιόμετρα καλωδίων υψηλής τάσης για να συνδέσουν τα εκατοντάδες αιολικά πάρκα με το εθνικό δίκτυο, συχνά ξεκινώντας από απόμακρες περιοχές σε όλη τη χώρα. Παρεμπιπτόντως, τα καλώδια μεταφοράς θα πρέπει να είναι 4 με 6 φορές μεγαλύτερα από ότι θα απαιτούσε η μέση ηλεκτρική παραγωγή κάθε ανεμογεννήτριας, διότι αυτές παράγουν κατά μέσο όρο μόνο το 15-25% του ονομαστικού τους δυναμικού. Στις σπάνιες όμως μέρες που ο άνεμος είναι αρκετά ισχυρός, τα καλώδια μετάδοσης θα πρέπει να μπορούν να σηκώσουν μέχρι το 95%. Τούτο είναι, (σπατάλη) όπως επίσης το ποσοστό του ηλεκτρισμού που χάνεται κατά την μεταφορά του από τόσο μακριά μέχρι τις μεγάλες πόλεις όπου και καταναλώνεται η πλειονότητα του ( η απώλεια είναι περίπου το 9% του μεταφερόμενου ηλεκτρισμού)

- όταν το δίκτυο το ίδιο χρειάζεται αναβάθμιση, με έξοδα των καταναλωτών ηλεκτρισμού, ώστε να επιτρέψει στις εξαιρετικά ευμετάβλητες ποσότητες αιολικής ενέργειας να διανεμηθούν στην χώρα. Πόσο μάλλον το κόστος κατασκευής “έξυπνων” δικτύων που μπορούν να απενεργοποιούν το ψυγείο σου όταν η ταχύτητα των ανέμων μειώνεται

Αναλογιστείτε λοιπόν όλα αυτά τα καύσιμα που καταναλώνονται για την κατασκευή εκατοντάδων περιττών αιολικών πάρκων, τις οδικές προσβάσεις, και τα καλώδια μεταφοράς του ηλεκτρισμού. Προσθέστε σε αυτά τις ποσότητες καυσίμων που καίγονται από τις μονάδες υποστήριξης, οι οποίες πρέπει να λειτουργούν σε κατάσταση αναμονής ή με μειωμένη ισχύ, ή να αυξάνουν την παραγωγή τους πολλές φορές ανταποκρινόμενα στην καπριτσιόζα φύση των ηλεκτροπαραγωγικών μονάδων που βασίζονται στον άνεμο. Κάποιος μπορεί κάλλιστα να αναρωτηθεί εάν τα αιολικά πάρκα στην πραγματικότητα δεν αυξάνουν την συνολική ποσότητα των ορυκτών καυσίμων που καταναλώνονται. Μερικές από τις μελέτες που έχουν αναφερθεί παραπάνω αναφέρουν αυτή την πιθανότητα.

Είναι γεγονός ότι παρά τα εξελιγμένα εργαλεία μέτρησης που έχουν στην διάθεση τους οι κυβερνήσεις και η βιομηχανία, δεν έχουν δημοσιευτεί νούμερα για τις υποτιθέμενες εξοικονομήσεις σε καύσιμα και διοξείδιο του άνθρακα χάρη στα αιολικά πάρκα. Αφού αυτή είναι ολόκληρη η λογική της κολοσσιαίας μας επένδυσης σε αυτήν την μορφή ενέργειας, γιατί να μένουν μυστικό αυτά τα νούμερα;

Εάν δεν εξοικονομείται καύσιμο και διοξείδιο του άνθρακα, τότε το περίφημο “εξωτερικό κόστος” του ηλεκτρισμού που προέρχεται από τα ορυκτά καύσιμα ισχύει και για τα αιολικά πάρκα; Η υποτιθέμενη “ανταγωνιστικότητα” τους, που βασίζεται στο εξωτερικό κόστος είναι ως εκ τούτου ψευδή.

Πράγματι, ούτε ένα πυρηνικό ή εργοστάσιο ορυκτών καυσίμων δεν έχει τεθεί εκτός λειτουργίας λόγω των αιολικών πάρκων. Αντιθέτως, κατασκευάζονται περισσότερα καθώς συνεχίζεται η αύξηση της ζήτησης, σαν να μην υπήρχαν αιολικά πάρκα.

II) – Τα αιολικά πάρκα δεν (θα είναι) ποτέ ανταγωνιστικά βραχυπρόθεσμα ή μεσοπρόθεσμα

Κατά μέσο όρο, σε όλο τον κόσμο, τα αιολικά πάρκα παράγουν ηλεκτρισμό με κόστος 300% πάνω από εκείνο της συμβατικής ενέργειας, >400% όταν βρίσκονται στην θάλασσα. Σε αυτά τα νούμερα συμπεριλαμβάνονται οι έμμεσες και άμεσες επιδοτήσεις, συν το κόστος στήριξης των μη αξιόπιστων αιολικών πάρκων με εργοστάσια καύσης ορυκτών καυσίμων, συμπεριλαμβανομένου το κόστος κεφαλαίου.

Οι άμεσες χορηγίες μπορεί να έχουν την μορφή:

• εγγυημένες τιμές με υποχρέωση αγοράς όλου του ηλεκτρισμού που παράγεται από τα αιολικά πάρκα σε αυτή την τιμή
• χρηματοδότηση ενός ποσοστού του κόστους κεφαλαίου – επιχορηγήσεις σε μετρητά.
• Ανανεώσιμα Πιστοποιητικά Υποχρέωσης (ΗΒ)
• πριμοδοτήσεις πάνω από την τιμή αγοράς (“Primas” – Ισπανία).

Οι έμμεσες επιχορηγήσεις μπορεί να είναι με την μορφή:

• πιστώσεων φόρων
• ειδικά χαμηλότοκα δάνεια
• κρατικές εγγυήσεις στις τράπεζες που χρηματοδοτούν το έργο
  κ.τ.λ.

Αυτά τα θέματα διέπονται γενικά από αδιαφάνεια. Οι επενδυτές που αποσκοπούν στην προσοδοθηρία, γνωρίζουν τα πάντα για τα οικονομικά πλεονεκτήματα που τους προσφέρονται, Το ευρύ κοινό όμως είναι ελλιπώς πληροφορημένο. Όταν, αργότερα, οι τιμές του ηλεκτρικού των οικιακών καταναλωτών αυξάνονται ώστε να ελαφρύνουν τους εθνικούς προϋπολογισμούς από τις ακριβές χορηγίες, το φταίξιμο συχνά πέφτει στις αυξανόμενες τιμές πετρελαίου, άσχετα από το πόσο μικρό είναι το ποσοστό που προέρχεται στην πραγματικότητα από το πετρέλαιο (π.χ. λιγότερο από 1% στην Ισπανία). Στην Δανία, την πρωταθλήτρια Ευρώπης στην αιολική ενέργεια κατά κεφαλήν, οι τιμές του οικιακού ρεύματος είναι πάνω από 100% υψηλότερες από ότι σε ΗΒ, Γαλλία, Ισπανία κ.τ.λ.

Ακούγεται συχνά να λέγεται από τους υποστηρικτές της αιολικής ενέργειας ότι σύντομα η αυξανόμενη τιμή των ορυκτών καυσίμων θα καταστήσει την τεχνολογία τους ανταγωνιστική. Είναι γεγονός ότι η τιμή του πετρελαίου έχει αυξηθεί πρόσφατα, εν μέρει λόγω μιας σειράς έντονων χειμώνων, την άνοδο γοργά αναπτυσσόμενων αγορών (Κίνα, Ινδία, κ.τ.λ.). και την πολιτική αστάθεια στις πετρελαιοπαραγωγές χώρες. Όμως οι ντιζελοκίνητες μονάδες παραγωγής αποτελούν μονάχα ένα μικρό κομμάτι της συνολικής παραγωγής ηλεκτρικού. Η τιμή του λιγνίτη έχει παραμένει σχετικά φτηνή, εκείνη του φυσικού αερίου έχει μειωθεί σημαντικά, και η νέα γενιά των πυρηνικών εργοστασίων είναι πιο ακριβή από την παλιά. Η εκμετάλλευση των τεράστιων αποθεμάτων σχιστολιθικού αερίου σε ΗΠΑ, Καναδά, Ευρώπη κ.τ.λ. είναι πιθανό να διατηρήσει χαμηλή την τιμή του αερίου για πολλές δεκαετίες ακόμα. Συνεπώς, ούτε το επιχείρημα “σύντομα ανταγωνιστικό” ευσταθεί.

Οι χώρες που απέχουν από την αιολική ενέργεια, επενδύοντας από την άλλη σε εργοστάσια φυσικού αερίου, θα απολαμβάνουν ένα ανταγωνιστικό πλεονέκτημα σε σχέση με εκείνες που επιβαρύνουν την οικονομία τους με τις ακριβές αλλά πλεονάζουσες ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.

ΙΙΙ) – Τα αιολικά πάρκα δεν θα είναι ανταγωνιστικά μακροπρόθεσμα

Η αιολική ενέργεια είναι ώριμη τεχνολογία, λένε οι υπέρμαχοι της. Αλλά αυτό υπονοεί ότι ελάχιστα μπορούμε να περιμένουμε για μείωση του κόστους στο μέλλον. Στην πραγματικότητα, τα αιολικά πάρκα γίνονται πιο ακριβά λόγω του αυξανόμενου κόστους του χάλυβα και των άλλων υλικών. Η κατασκευή τους παράκτια ωθεί επίσης το κόστος απότομα προς τα πάνω. Το γεγονός ότι οι νέες, δίχως γρανάζια ανεμογεννήτριες χρησιμοποιούν μέταλλα “σπάνιων γαιών”, των οποίων η Κίνα έχει ένα οιονεί μονοπώλιο, δεν αποτελεί καλό οιωνό για το μελλοντικό τους κόστος και την ενεργειακή μας ανεξαρτησία.

Δεν υπάρχει κανένα βάσιμο επιχείρημα που να μας επιτρέπει να πούμε ότι η αιολική ενέργεια κάποια μέρα θα γίνει φθηνότερη από τον ηλεκτρισμό που παράγεται από τον άνθρακα, το αέριο και τα πυρηνικά εργοστάσια. Τα αιολικά πάρκα έχουν ανάγκη υποστήριξης από εργοστάσια ορυκτών καυσίμων, αυτό και μόνο εξασφαλίζει πως ο ηλεκτρισμός τους θα είναι πάντα πιο ακριβός από εκείνον των ορυκτών καυσίμων. Οι υποσχέσεις για νέα τεχνολογία μπαταριών, για (χαμηλής αυτονομίας) ηλεκτρικά αυτοκίνητα που θα επαναφορτίζουν την νύχτα όταν φυσά ο αέρας, και άλλοι τέτοιοι ευσεβείς πόθοι δεν μπορούν να αποτελέσουν λογική βάση για λήψη αποφάσεων.

IV) – Τα αιολικά πάρκα βλάπτουν την οικονομία.

Είδαμε ότι, όταν χρησιμοποιούμε μονάδες ορυκτών καυσίμων χωρίς την επιβάρυνση των ανεμογεννητριών, δύσκολα καταναλώνουμε περισσότερα καύσιμα σε σχέση με το αν είχαμε μεγάλο αριθμό αιολικής ενέργειας που θα μετέβαλε την παραγωγή τους όταν φυσούσε ο άνεμος. Συνεπώς είναι λογικό να πούμε το ότι τα αιολικά πάρκα δεν εξυπηρετούν κάποιο χρήσιμο σκοπό.

Ωστόσο επιφέρουν τεράστιες παράπλευρες απώλειες:

• στην οικονομία
• στο τοπίο και την δυνητική τουριστική του εκμετάλλευση
• στην αξία των ακινήτων (αθροιστικά μια τεράστια απώλεια σε κεφαλαιακούς πόρους)
• στην υγεία των περιοίκων
• στην ποιότητα ζωής όλων των ανθρώπων
• στην άγρια φύση(χλωρίδα και πανίδα)
  κ.τ.λ.

Δεν αποτέλεσε έκπληξη για εμένα, υπό αυτές τις συνθήκες, το ότι βρήκα ένα βιβλίο με τον τίτλο «Η Απάτη των Αιολικών Πάρκων», του Δρ. John Etherington – πρώην Reader in Ecology, Thomas Huxley Medallist του Βασιλικού Κολλεγίου Επιστημών και πρώην συντάκτης του Journal of Ecology.

Η Απάτη των Αιολικών Πάρκων

The Wind Farm Scam 

http://www.stacey-international.co.uk/v1/site/product_rpt.asp?Catid=297&…

Στο μέτωπο της οικονομίας, το μόνο πράγμα που πράγματι κάνουν τα αιολικά πάρκα είναι να αυξάνουν το κόστος του ηλεκτρισμού, να καθιστούν μη ανταγωνιστικές τις χώρες που τα χτίζουν, και ως αποτέλεσμα να καταστρέφουν θέσεις εργασίας. Αρκετές μελέτες έχουν δείξει ότι οι πράσινες δουλειές που δημιουργούνται μέσω των επιχορηγήσεων στην πραγματικότητα καταστρέφουν δουλειές σε άλλους τομείς της οικονομίας. Ορίστε τη διαβάζουμε σε μίας από αυτές.

«για κάθε πράσινη δουλειά, μπορούμε με υψηλό βαθμό βεβαιότητας να πούμε ότι 2.2 δουλειές καταστρέφονται κάπου αλλού στην οικονομία, σε αυτό πρέπει να προσθέσουμε και τις δουλειές που θα δημιουργούσε μια επένδυση δίχως επιχορήγηση».

Μελέτη για τις Επιδράσεις της Δημόσιας Βοήθειας προς τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας στην Απασχόληση – Gabriel Calzada Αlvarez PhD – Πανεπιστήμιο του Βασιλιά Juan Carlos, Ισπανία

Study of the Effects on Employment of Public Aid to Renewable Energy Sources – Gabriel Calzada Álvarez PhD – University of King Juan Carlos, Spain

http://www.juandemariana.org/pdf/090327-employment-public-aid-renewable.pdf

Μια μελέτη στο ίδιο πνεύμα διεξήχθη στην Ιταλία. Ορίστε τα ευρήματα:

«Μια πράσινη θέση εργασίας κατά μέσο όρο κοστίζει όσο 4.8 δουλειές σε ολόκληρη την οικονομία, ή 6.9 δουλειές στον τομέα της βιομηχανίας. Το ίδιο ποσό επιχορηγήσεων που έχουν ήδη δοθεί ή δεσμευθεί θα μπορούσαν να παράξουν σχεδόν τις πενταπλάσιες δουλειές εάν επιτρεπόταν να ξοδευτούν από τον ιδιωτικό τομέα κάπου αλλού στην οικονομία»

Carlo Stagnaro και Luciano Lavecchia, ερευνητές με το ινστιτούτο Bruno Leoni
Carlo Stagnaro and Luciano Lavecchia, researchers with the Instituto Bruno Leoni http://www.juandemariana.org/pdf/090327-employment-public-aid-renewable.pdf

Μία άλλη πλευρά αυτής της σπατάλης είναι οι αυξημένες τιμές με αποτέλεσμα αυξημένα κέρδη των επιχορηγούμενων επιχειρήσεων αιολικών πάρκων από τις προσόδους καθώς επίσης και η απόλυτη έλλειψη λογοδοσίας όσον αφορά την τήρηση των πρότυπων απόδοσης.

«Με τις πολιτικές πράσινες ενέργειας να προωθούνται τώρα ως οικονομική ευκαιρία και προγράμματα απασχόλησης, κυβερνητικές πρωτοβουλίες έχουν μετακυλίσει την πλειονότητα του ρίσκου των έργων στις τιμές και στους φορολογούμενους. Το 65% και πλέον του χρηματικού κόστους ενός έργου και οι κίνδυνοι τώρα καλύπτονται μέσω κρατικών επιχορηγήσεων, συμπεριλαμβανομένου χορηγίες σε ρευστό, δανειακές εγγυήσεις των υπουργείων ενέργειας, και πριμοδοτήσεις στις τιμές τις ενέργειας.

Lisa Linowes http://alleghenytreasures.com/2011/01/26/5759/

Σκόπιμα ή όχι, το αμερικανικό κοινό έχει γίνει ο μεγαλύτερος αγοραστής/ φορέας ανάπτυξης / επενδυτής της ανανεώσιμης ενέργειας ενώ τα κέρδη παραμένουν ιδιωτικοποιημένα. Τούτο έχει δημιουργήσει ένα περιβάλλον όπου εταιρίες όπως η PG&E, Iberdola, προμηθευτές ανεμογεννητριών και όλα τα άλλα μέλη που εμπλέκονται στην δημιουργία ενός έργου και στην διοίκηση και διαχείριση έχουν το ελεύθερο να φουσκώνουν τις τιμές αλλά να μοιράζονται περιορισμένη ή καθόλου ευθύνη όσον αφορά την τήρηση των κανόνων λειτουργίας.

Υπάρχουν ακόμη περισσότερα πράγματα που θα μπορούσαν να ειπωθούν για την σπατάλη των χρημάτων των φορολογουμένων σε αυτήν την αναποτελεσματική τεχνολογία που θα καταστήσει τις δυτικές οικονομίες λιγότερο ανταγωνιστικές παγκοσμίως. Αλλά θα αρκεστώ σε αυτό το σημείο να πω ότι η αρχή στην οποία βασίζεται η ενεργειακή πολιτική των κυβερνήσεων μας είναι εσφαλμένη: τα αιολικά πάρκα δεν είναι ούτε ώριμη τεχνολογία ούτε είναι ανταγωνιστικά. Διατηρούνται στην ζωή από υπερβολικά ακριβές επιχορηγήσεις οι οποίες βλάπτουν την οικονομία και αυξάνουν την ανεργία.

Mark Duchamp

Mark Duchamp: Wind farms are redundant:

 http://www.iberica2000.org/Es/Articulo.asp?Id=4540

www.savetheeaglesinternational.org

Πηγή άρθρου: http://www.kandanos.eu/node/1904