Σελίδες

Άρθρο της Γκέλυ Χαύτα σχετικά με τη κατάσταση των αιολικών πάρκων στην Ευρώπη

ΜΕΓΑΛΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ: Ως το 2005 είχαν εγκατασταθεί 1.034 μεγάλες ανεμογεννήτριες ισχύος 700 MW ενώ η συνολική εγκατεστημένη ισχύς από ΑΠ ως το 2010 αναμένεται να φτάνει τα 9000 MW. Στοιχεία που δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα Country Guardian αναφέρουν ότι θα χρειάζονταν 14.400 ανεμογεννήτριες για να παραχθεί το 4,4% του ηλεκτρικού ρεύματος που έχει ανάγκη η χώρα και 32.700 για το 10% ενώ οι δείκτες μόλυνσης παραμένουν στα ίδια επίπεδα καθώς η συνεισφορά της αιολικής ενέργειας στην αποφυγή του φαινομένου του θερμοκηπίου είναι περίπου 1 έως 2 τοις χιλίοις. Το Γραφείο Εθνικών Λογαριασμών της Βρετανίας, σε έκθεσή του για τις ΑΠΕ, υποστηρίζει ότι η αιολική ενέργεια είναι ο πιο ακριβός τρόπος για τον περιορισμό της εκπομπής ρύπων, καθώς κάθε τόνος διοξειδίου του άνθρακα που μειώνεται μ’ αυτόν τον τρόπο κοστίζει 112-224 ευρώ. Σύμφωνα με την ίδια την Υπηρεσία Προστασίας της Υπαίθρου της Αγγλίας, όπως προκύπτει από αναφορά της στην Κυβέρνηση, τα Αιολικά Πάρκα είναι μια μορφή βιομηχανικής ανάπτυξης και προτείνεται να δημιουργούνται σε ήδη υποβαθμισμένες περιοχές. Περισσότερες από 100 εθνικές και τοπικές ομάδες με την καθοδήγηση μερικών από τους πιο σπουδαίους οικολόγους της χώρας αντιδρούν υποστηρίζοντας ότι η αιολική ισχύς είναι ανεπαρκής, οικονομικά ασύμφορη, καταστρέφει την επαρχία και τελικά έχει μικρή διαφορά στις εκπομπές του άνθρακα. Σε Έκθεση, τέλος, για την ανάπτυξη των Αιολικών Πάρκων που εκπονήθηκε από τον Οργανισμό Τουρισμού της Ουαλίας το 1999, επισημαίνεται ότι σε τουριστικές περιοχές της Ουαλίας, της Δανίας και της Ολλανδίας όπου εγκαταστάθηκαν Αιολικά Πάρκα παρατηρήθηκε μια μέση μείωση της τουριστικής κίνησης της τάξης του 30% κατά την πρώτη δεκαετία.
ΓΑΛΛΙΑ: Οι αντιδράσεις αυξάνονται και η Εθνική Οργάνωση Vent de Colere που έχει δημιουργηθεί, τονίζει με συνεχή άρθρα και φωτογραφίες στην ιστοσελίδα της το γεγονός πως οι ανεμογεννήτριες δεν είναι τόσο «αθώες» όσο οι επενδυτές θέλουν να παρουσιάσουν. Χαρακτηριστική η φωτογραφία από Αιολικά Πάρκα στο Ally όπου η ιδιοκτήτρια εταιρεία έχει τοποθετήσει πινακίδα με την προειδοποίηση: «Απαγορεύεται η πρόσβαση στο εργοτάξιο. Κίνδυνος παγόπτωσης γύρω από τις ανεμογεννήτριες σε διάμετρο 300 μέτρων. Απαγορεύεται να πλησιάζετε με οποιοδήποτε τρόπο».
ΟΛΛΑΝΔΙΑ: Μέχρι το 2010, σχεδιάζεται η εγκατάσταση Αιολικών Πάρκων συνολικής ισχύος 1.500 MW. Η ανακοίνωση και μόνον της λίστας με τις πιθανές τοποθεσίες έχει ήδη πυροδοτήσει, σύμφωνα με το Ολλανδικό περιοδικό Milieu, πάνω από 3.000 επιστολές διαμαρτυρίας μόνο στην περιοχή της Ουτρέχτης.
ΔΑΝΙΑ: Η χώρα έχει ανάγει την αιολική ενέργεια σε αιχμή του δόρατος της βιομηχανίας της, με το 20% της ενέργειάς της να παράγεται από Αιολικά Πάρκα. Οι αντιδράσεις, αν και λιγότερες από άλλες ευρωπαϊκές χώρες, αυξάνονται το τελευταίο διάστημα με αποτέλεσμα η εγκατάσταση ανεμογεννητριών να προσανατολίζεται τώρα μέσα στη θάλασσα, μακριά από τις ακτές με στόχο την μείωση των οχλήσεων και των επιπτώσεων στο περιβάλλον. Σύμφωνα τέλος με έκθεση της Διεθνούς Εταιρείας Εκτίμησης Ακινήτων SAVILLIS, που ήρθε στη δημοσιότητα το 1998, σε περιοχές ανάπτυξης Αιολικών Πάρκων οι τιμές των σπιτιών και των οικοπέδων έχουν παρουσιάσει πτώση μέχρι και 40%.
ΕΛΛΑΔΑ: Οι προσπάθειες για την αξιοποίηση του αιολικού δυναμικού της χώρας ξεκίνησαν στο τέλος της δεκαετίας του 70. Μέχρι σήμερα πολύ νερό κύλησε στ’ αυλάκι και μεγάλα Αιολικά Πάρκα έκαναν την εμφάνισή τους σε όλη την επικράτεια. Η ύπαρξη αντιδράσεων από τις τοπικές κοινωνίες έχει σκοπίμως αποσιωπηθεί. Κι όμως στις περισσότερες περιοχές τοπικοί φορείς και κάτοικοι εξεγέρθηκαν στις επιχειρούμενες επεμβάσεις. Στη Ν. Εύβοια, που ως το 2001 κυριολεκτικά «γαζώθηκε» από δεκάδες πυλώνες στα 31 Αιολικά Πάρκα που δημιουργήθηκαν, καταγγελίες φορέων και συλλόγων έφτασαν μέχρι την Ευρωπαϊκή Ένωση για την άναρχη και ασύδοτη εγκατάσταση και λειτουργία των Αιολικά Πάρκα στο Νομό ακόμη και σε περιοχές προς ένταξη στο δίκτυο NATURA, ενώ βουλευτές και αυτοδιοικητικοί έφεραν το θέμα μέχρι τα κυβερνητικά κλιμάκια. Στη Λέσβο, το θέμα της εγκατάστασης του Αιολικού Πάρκου το 1991 πήρε τεράστιες διαστάσεις καθώς ο χώρος που επιλέχτηκε στο Σίγρι ανήκει στην ευρύτερη περιοχή του Απολιθωμένου Δάσους, το οποίο με ΠΔ έχει χαρακτηριστεί «διατηρητέο μνημείο της φύσης». Μετά από προσφυγές στο ΣτΕ και δικαστικές διαμάχες, το Αιολικό Πάρκο Σιγρίου με 9 ανεμογεννήτριες άρχισε να λειτουργεί το Νοέμβριο του 1999. Στην Ευρυτανία και τη Φθιώτιδα, έντονες αντιδράσεις ήγειρε το 2003 η πρόθεση εγκατάστασης Αιολικών Πάρκων στη ράχη του Τυμφρηστού σε περιοχή ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους. Με ομόφωνες αποφάσεις τους Νομαρχία Φθιώτιδας, ενδιαφερόμενοι και όμοροι Δήμοι, οικολογικές ομάδες, πολιτιστικοί και κυνηγετικοί σύλλογοι καταδίκασαν την προσπάθεια αυτή. Οι αντιδράσεις έγιναν πιο πιεστικές και οργανωμένες όταν οι τοπικές κοινωνίες ενημερώθηκαν από αρμόδιες αρχές και ειδικούς επιστήμονες. Σήμερα σύμφωνα με τους κατοίκους η εταιρεία με διαφημιστικά μηνύματα και παρεμβάσεις στα ΜΜΕ του Νομού προσπαθεί να αναστρέψει το αρνητικό κλίμα. Οι αντιδράσεις που καταγράφεται εδώ δεν είναι φυσικά οι μόνες. Από την Κρήτη ως τον Έβρο, ο όγκος των αντιδράσεων ήταν τεράστιος και μεγαλώνει καθημερινά καθώς οι αιτήσεις για Αιολικά Πάρκα αυξάνουν γεωμετρικά. Ο περιορισμένος χώρος του τεύχους δε μας επέτρεψε να τις παραθέσουμε όλες. Στα επόμενα τεύχη μας θα επανερχόμαστε συνεχώς στο ζωτικής σημασίας αυτό θέμα Γεγονός λοιπόν παραμένει πως πουθενά στην Ευρώπη οι κάτοικοι δεν δέχονται τα Αιολικά Πάρκα με «ανοιχτές αγκάλες». Παρά ταύτα τόσο οικονομικά συμφέροντα όσο και πολιτικές σκοπιμότητες οδηγούν τις Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις στην ανεξέλεγκτη προώθηση αυτής της τεχνολογίας καταστέλλοντας τα αρνητικά αποτελέσματα της, συχνά αγνοώντας την επιστημονική γνώση και τέλος αναγκάζοντας όλο και περισσότερους ανθρώπους να ζήσουν αβάσταχτα δίπλα σε μηχανές καταπιεστικών διαστάσεων.

Δεν υπάρχουν σχόλια: