ΑΝΕΜΟΓΕΝΝΗΤΡΙΕΣ : ΝΑ ΤΙΣ ΒΑΛΟΥΝ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΞΕΡΟΥΝ

Εκείνα τα χρόνια – δεκαετίες του 60 και του 70 - νόμιζα ότι το νησιωτικό σύμπλεγμα του Αιγαίου είναι περίπου άπειρο, ότι οι ερημικές ακτές του είναι ατέλειωτες, ότι τα μοναχικά εκκλησάκια και τα ανεμοδαρμένα σκηνικά του θα παραμείνουν άθικτα, ότι οι δρόμοι δεν θα φτάσουν παντού, ότι η δόμηση και η «εξημέρωση» των τοπίων δεν θα εξαλείψουν και δεν θα παρασιτεύσουν σε εκείνες τις απλές, κάποτε απόκοσμες συνθέσεις του ήλιου με το δυνατό γαλάζιο της θάλασσας. Όμως μετά από μερικές δεκαετίες ανάπτυξης, η εικόνα του Αιγαίου άλλαξε ριζικά . Και μάλιστα άλλαξε αναντίστρεπτα….

Σήμερα οι οπαδοί των χερσαίων αιολικών πάρκων και οι κοντόφθαλμοι διαχειριστές υπαινίσσονται ότι ο χώρος είναι απεριόριστος και ότι οι ελληνικές ομορφιές είναι «αειφορικές». Γι αυτό μηχανεύονται απίθανα επιχειρήματα και κλείνουν το μάτι σε μικροσυμφέροντα για να προωθήσουν τα κοντόφθαλμα και ανιστόρητα σχέδιά τους – αυτά που τελικά προκαλούν τερατογενέσεις στην ελληνική ύπαιθρο ενώ ταυτόχρονα αποδομούν και απαρτιώνουν την ελληνική φύση…. Παρά τα όποια περιβαλλοντικά προσχήματα – που κι αυτά δεν τους χρειάζονται πάντοτε ! - πρόκειται για μια κανονική επιδρομή εναντίον της ποιότητας του χώρου, που υπονομεύει μέχρι τελικής εξόντωσης την αισθητική ταυτότητα της χώρας… Πρόκειται επίσης για μια παράλογη επιδρομή, από τη στιγμή που ο τόπος διαθέτει εκτάσεις χωρίς ιδιαίτερα αισθητικά προσόντα – χερσαίες ή επιθαλάσσιες – από τις οποίες θα μπορούσε να αντληθεί το υπαρκτό αιολικό δυναμικό…

Το να σκέπτεται κανείς αυτά τα ζητήματα μέσα στο γενικό χαμό της επερχόμενης ή αναμενόμενης χρεοκοπίας έχει οπωσδήποτε μια δόση ηρωϊσμού και αντίστασης στο ρεύμα……Από αυτή ακριβώς την άποψη αξίζουν συγχαρητήρια στην ομάδα των ακτιβιστών (Ζιντζόβας Βασίλης, Καλαμπαλίκη Χριστίνα, Καρανίκας Δημήτρης, Κέλλας Νίκος, Κωστίκης Χρήστος, Παπαβασιλείου Χρήστος, Πολύσης Γιώργος, Τελειώνης Χρήστος, Τζιουβάρας Γιάννης, Τσουκαρέλης Σωτήρης) που υπογράφουν ένα εμπεριστατωμένο κείμενο (7.9.2011) ενάντια στην εγκατάσταση ανεμογεννητριών στην Τριγγία και στο Χιόλι (Θεσσαλία).

Γράφουν οι Θεσσαλοί ακτιβιστές :

«Λέμε «όχι» στα συγκεκριμμένα Αιολικά Πάρκα, και δεν λέμε «όχι» γενικά στις ΑΠΕ, γιατί αφού ενημερωθήκαμε στα βασικά σημεία για τη χωροθέτηση και τα χαρακτηριστικά των έργων, έχουμε πειστεί ότι τα έργα αυτά

• θα καταστρέψουν ένα μεγάλο κομμάτι ενός πανέμορφου φυσικού περιβάλλοντος,

• θα διαταράξουν με ανυπολόγιστες συνέπειες ένα ευρύτερο ξεχωριστό οικοσύστημα της περιοχής, κυρίως λόγω των συνοδών έργων (κατασκευή δρόμων, λαθροκυνήγι, μηχανοκίνητα σπορ σε αλπικά λιβάδια)

• θα υποβαθμίσουν τον τόπο μας και θα αφαιρέσουν την οποιαδήποτε προοπτική τουριστικής ανάπτυξής του.

Και δεν αναφερόμαστε εδώ στην μεγάλη συναισθηματική αξία που έχει η Τριγγία για μας τους κατοίκους των όμορων κοινοτήτων, γιατί αυτό δεν αποτελεί πανελλήνια αξία, αλλά στην πραγματική ούτως ή άλλως αξία που έχουν τα αλπικά λιβάδια της Τριγγίας με την πλούσια σε ποικιλία και πληθυσμό χλωρίδα και πανίδα, που αποτελούν πλούτο και διαχρονική κληρονομιά για όλους τους Έλληνες…..»

Ολόκληρο το κείμενό τους στο

http://www.tameteora.gr/index.php?module=articles&position=center&ArticleId=5166&CategoryId=5

Πηγή άρθρου

http://oikonikipragmatikotita.blogspot.com/2011/09/blog-post_3732.html